Jak sobie radzić z przestymulowaniem dziecka?

Jak sobie radzić z przestymulowaniem dziecka?

W ostatnim czasie często poruszanym tematem w mediach jest przebodźcowanie. W dzisiejszych czasach wyzwaniem każdego człowieka jest walka z przebodźcowaniem, z powodu wszechstronnego przytłoczenia bodźcami wzrokowymi i słuchowymi. Coraz częściej nasze dzieci są narażone na uczucie obciążenia psychicznego i fizycznego od nadmiaru bodźców – hałaśliwego otoczenia, włączonych telewizorów, grającej muzyki. Układ nerwowy dziecka jest bardzo wrażliwy już od momentu narodzin. W momencie, gdy dziecko dostaje zbyt dużą ilość bodźców zewnętrznych, jego układ nerwowy ulega nadmiernemu pobudzeniu, przez co dziecko nie jest w stanie sobie z tym poradzić i dochodzi do przebodźcowania.

Do najczęstszych objawów przebodźcowania u dzieci należą takie objawy jak:

• trudności z koncentracją, szybka irytacja,

• nadmierne pobudzenie lub zmęczenie,

• uczucie niepokoju, lękliwość,

• marudzenie, narzekanie,

• niestabilność emocjonalna, płaczliwość,

• wybuchy złości, a nawet zachowania agresywne,

• trudności w relacjach z innymi,

• problemy ze snem – trudności w zasypianiu oraz nocne wybudzanie się z krzykiem,

• odcinanie się od bodźców (uciekanie do innego pomieszczenia, chowanie się, zasłanianie uszu lub oczu oraz „zawieszenie” - dziecko patrzy przed siebie, zdaje się być pogrążone w myślach).

Czego unikać, by nie doprowadzić do powyższych objawów?

• zbyt długiego i/lub intensywnego spędzania czasu przed ekranami telewizorów, telefonów i komputerów,

• zbyt długiego spędzania czasu w hałaśliwym otoczeniu – głośne imprezy, zatłoczone miejsca,

• długotrwałego użytkowania głośnych, świecących zabawek,

• energicznych zabaw przed snem,

• dużej ilości zajęć dodatkowych – dziecko zamiast czerpać korzyści z rozwijanych pasji, czuje się przemęczone zbyt dużą ilością zajęć.

Co należy wprowadzić?

• stały rytm dnia – pory posiłków, godziny zasypiania i zabaw w ciągu dnia,

• wieczorną rutynę – porę kąpieli, czas na wyciszenie, czytanie do snu,

• zabawy samoregulujące i wyciszające.

Przykłady zabaw wyciszających i samoregulujących:

1. Ćwiczenia oddechowe:

• pizza – zadaniem dziecka jest wyobrażenie sobie na dłoni kawałka gorącej i pachnącej pizzy, następnie powąchanie jej nosem i studzenie wydmuchiwanym powietrzem przez usta.

• Oddychanie z maskotką – dziecko kładzie się na plecach, na brzuchu rodzic kładzie mu ulubioną przytulankę. Dziecko ma za zadanie równo i miarowo oddychać oraz przyglądać się, co dzieje się z maskotką,

• dmuchanie wiatraczka,

• zdmuchiwanie domków z kart,

• chuchanie na lusterko, następnie malowanie na nim wzorków palcem.

  Przy tych ćwiczeniach ważne jest, by dziecko wdychało powietrze nosem, a wydychało buzią.

2. Ćwiczenia uwalniające napięcie:

• napinanie mięśni rąk, nóg, brzucha i powolne ich rozluźnianie,

• energiczne bieganie do muzyki, następnie stanięcie w bezruchu przy zatrzymaniu muzyki,

• zabawa w balon – dziecko nabiera powietrze w usta i powoli wydmuchuje, biega po pomieszczeniu, udając balon, z którego uchodzi powietrze.

  3. Ćwiczenia wyciszające i poprawiające koncentrację:

  Warto wprowadzić również zabawy z zamkniętymi oczami:

• odgadywanie nazw potraw poprzez smak,

• odgadywanie kształtów zabawek poprzez dotyk,

• odgadywanie innych przedmiotów poprzez węch (herbata, świeczka),

• wysłuchiwanie spokojnej muzyki,

• wysłuchiwanie czytanej przez rodzica bajki.

Drogi rodzicu,

obserwuj zachowanie swojego dziecka, wysłuchaj go uważnie – być może to, co widzisz jest wynikiem zbyt dużej ilości bodźców w jego otoczeniu. Należy pamiętać, że każde dziecko ma indywidualny próg tolerancji na bodźce wzrokowe, słuchowe i dotykowe. Niektóre będą potrzebowały dużej stymulacji, inne przeciwnie. Wymienione zabawy i ćwiczenia są tylko przykładem, należy je dostosować indywidualnie do dziecka. Istotne jest zachowanie równowagi przy doborze atrakcji, zabaw i zajęć dodatkowych dla dziecka.
 

Opracowanie:

Psycholog Milena Gala